Naast dat ik voor mijn werk veel reis, moet ik eerlijk bekennen dat het mij persoonlijk ook erg veel brengt. Het maakt mij ontspannen, daagt mij uit en leert mij nog meer op mijzelf te vertrouwen, te bouwen en geeft de ruimte om mijn grenzen steeds weer te verleggen.
Ik ga zeer zeker wel voorbereid op pad, maar ik wil niet dezelfde plaatjes maken als er al volop zijn gemaakt en waar het internet mee vol staat. Dus dat maakt dat ik de paden bewandel die anderen liever mijden. Letterlijk en figuurlijk. Hoe onherbergzamer, hoe groter de uitdaging. Heel regelmatig kom ik op plekken die nergens op de kaart te vinden zijn, dorpjes die al jaren onbewoond zijn, wegen die nagenoeg onbegaanbaar zijn, bossen waar de hellingen zeer stijl zijn en het uitzicht eenmaal boven vaak erg indrukwekkend.
En soms kom ik tot de conclusie dat het een mooie dag was, maar dat ik geen mooie foto’s heb kunnen maken maar heel vaak kom ik terug met de foto’s die mij raken en waar ik trots op ben.
Het begint natuurlijk al met de voorbereiding en ik probeer altijd wel leuke wegen uit te zoeken om ergens te komen.
Ik rij vaak door dorpen om zodoende al feeling te krijgen over de foto die ik wil maken. Ik praat met de bewoners die ik onderweg tegen kom. Niet alleen over de omgeving maar zeker ook over de zienswijzen en wat hen bezig houdt in het dagelijks leven. Het geeft mij zoveel meer terug, de kleurrijke mensen, de vaak geweldige omgeving waarvan zij onderdeel zijn en niet te vergeten het heerlijke eten. Want ook dat verbindt.
Ook geven ze vaak tips die ik mee neem op de vervolging van mijn reis, want zeg nou eerlijk wie kent het gebied nu beter dan de mensen die er wonen?
Wat ik altijd wel grappig vind, is dat veel mensen verbaasd zijn dat ik daar met een Nederlands kenteken rij. Natuurlijk kan ik ook met het vliegtuig, maar dan zie ik van de weg er naar toe zo ontzettend weinig en juist die weg vind ik zo fijn om af te leggen. Daarnaast vind ik autorijden een vorm van ontspanning, al moet ik zeggen dat het rijden in Nederland wat dat betreft wel eens een uitdaging kan zijn. Al snel over de grens merk ik dat het elders er toch wat anders aan toe gaat en zo heeft ieder land waar ik mag rijden zijn eigen regels en rijgewoonten. En wat ik ook wel erg fijn is het uitzicht onderweg.
Kilometers lange wegen, veranderend landschap, mooie vergezichten…ik geniet volop.
Ik hoop u altijd mee te nemen op mijn reizen en door het delen van mijn foto’s en ervaringen u daarin te betrekken. Natuurlijk is het niet altijd in een plaatje te vatten maar ik beloof dat ik daar wel altijd mijn best voor zal doen.
Soms voel ik mij erg klein, tussen de grote massieven. Vaak kost het enige moeite om ergens te komen
Om dan uiteindelijk de foto te kunnen maken die ik dan in mijn hoofd heb zitten.
Dit is wel wie ik ben, waarom makkelijk doen als het moeilijk kan hoor ik vaak tegen mij zeggen…nou inderdaad. Natuurlijk kan ik ervoor kiezen om mij toe te leggen op een andere vorm van fotografie, maar weet u, dat past gewoon niet bij mij. 
En waar kom ik anders dit soort schuilplaatsen tegen..in het middle of nowhere…
En dan gewoon ook een zwembad voor de deur…heerlijk voor als het weer plots omslaat en enorm grappig als je er langs mag klauteren en er geen gebruik van hoeft te maken.
Om vervolgens weer te genieten van de bewoonde wereld. En terug te mogen lijken op een meer dan geweldige ervaring en weer een aantal mooie foto’s, vol verhalen die ik graag met u wil delen.
Heel veel liefs, Desiree