Vandaag ga ik naar Wallis, Zwitserland. Wallis is een van de 26 kantons (deelstaten) van Zwitserland. Het ligt in het zuidwesten. De hoofdstad is Sion. Zwitserse kantons kennen elk een eigen grondwet en hebben een eigen parlement. Over alle zaken die buiten de grondwettelijke bevoegdheden van de Zwitserse confederatie vallen, kan een kanton zelfstandig beslissingen nemen.
Wallis, Zwitserland grenst aan Frankrijk en Italië. Ik reis af naar het dorp Zermatt wat zo’n 10 kilometer van de Italiaanse grens afligt. Mijn plan is om lekker te gaan hiken, dus ik hoop dat ik toestemming krijg de berg op te mogen. Gisteren was het hier noodweer en kwam het water echt de hele dag met bakken uit de hemel. Ik heb hier in het zwitserse al vaker gehad dat, vanwege veiligheidsmaatregelen, ik niet mag hiken. Doe je het wel en kom je in de problemen, dan mag je die zelf gaan proberen op te lossen. Dus een nee, zal ik zoveel mogelijk respecteren. Ook is het mogelijk dat ze de natuur op de berg bijvoorbeeld willen laten herstellen en dan mag het dus ook niet. En natuurlijk als het echt heel slecht weer is, maar eerlijk is eerlijk, dan ga ik niet hiken. Het risico op letsel en eventuele problemen is dan namelijk te groot. Daarom hou ik de weerberichten altijd goed in de gaten en stel ik, waar nodig, de hike uit.
Het is een flink aantal uren rijden naar dit mooie gebied en dat heb ik er natuurlijk weer graag voor over. Ik ben dan ook erg vroeg op pad gegaan en geniet volop van het mooie landschap waar ik doorheen rij. Ik hou enorm van dit landschap en geniet steeds weer van de andere omstandigheden waar ik de bergen steeds in aantref. In de winter is het hier sprookjesachtig, in het voorjaar staat er veel in bloei en nu, na een droge periode, is het na de regen van gisteren weer een stuk groener.
Het dorp Zermatt is autovrij. Het vervoer binnen Zermatt vindt plaats met elektrische voertuigen of paard en wagen.Bezoekers moeten hun auto achterlaten in een grote parkeergarage (Matterhorn Terminal) in het nabijgelegen Täsch en het laatste stuk afleggen per trein van de metersporige spoorlijn Brig – Zermatt. Hiervoor rijden per uur drie speciale pendeltreinen tussen Täsch en Zermatt.
Natuurlijk loop ik door het dorp, ga ik naar de gedenkplaats voor de omgekomen bergbeklimmers en kijk ik ook hier mijn ogen uit. De huizen zijn merkwaardig gebouwd. Zo’n klein dorp en zoveel toeristen, niemand die hier in een auto rijdt, ik vind het best bijzonder.
In Zermatt ligt ook een zeer hoge spoorbaan die eindigt op de 3100 meter hoge Gornergrat. Hier ontvouwt zich een panorama met meer dan 29 vierduizenders, waaronder de Matterhorn (4478 meter), de Liskamm (4527 meter) en de Dufour Spitze (4634 meter).
Ik mag zonder gids de Gornergrat op, er is niet echt een hike pad, wel veel mountainbike paden waar veel gebruik van wordt gemaakt. De trein heeft trouwens vele stationnetjes op de berg, dus er is ook een mogelijkheid om lopen en de trein te combineren. Je moet daar natuurlijk wel een kaartje voor hebben. Het uitzicht schijnt echt geweldig te zijn en de weersomstandigheden blijven mooi, bewolkt werd er gezegd, maar ik moet eerlijk zijn, ik zie meer blauwe lucht dan wolken, dus vol goede moed zet ik mijn eerste stappen. Hoe hoger ik kom, hoe moeilijker de ademhaling gaat en ik moet noodgedwongen mijn tempo wat aanpassen.
Het uitzicht is van nagenoeg iedere plek adembenemend. Dit is toch volop genieten en dat maakt het hiken ook een stuk makkelijker.
Bovenop de Gornergrat staat een hotel dus zou je hier van een hele mooie zonsondergang kunnen genieten, kunnen overnachten en dan wakker worden met een geweldige zonsopkomst.
Op de top aangekomen, hier is een soort van panoramadak gemaakt. Wat een geweldig uitzicht is dit dan zeg. Te midden van de hogere bergen is dit volop genieten.
Kijk mijn filmpje op:
Na enorm te hebben genoten, begin ik aan de terugweg. Ik weet dat er nog een mooie grot is net buiten het dorp en die wil ik graag zien. Eenmaal beneden ga ik in het dorp navragen waar ik dan moet zijn. Ik krijg een vage routebeschrijving en ik loop en loop en loop…inmiddels midden in een bos en niemand die ik hier spreek weet waar de grot precies is. Het begint al wat laat te worden, dus met pijn in mijn hart keer ik om. Heel erg jammer, maar veiligheid voorop.
Ik heb sowieso enorm genoten, ben behoorlijk gesloopt en mag nog een paar uurtjes gaan sturen, eerst maar eens de trein in en terug naar Täsch, waar mijn auto staat. En daar droge kleding aantrekken, want wat ben ik doorweekt van deze trip, met mijn zware tas op mijn rug, 28 graden en weer heel wat kilometers in mijn benen.
Wat een geweldige plek is dit, volgende keer als ik hier ben, ga ik met een gids op pad. Nu eerst maar terug naar de berghut.
Heel veel liefs,
Desiree
