4 Mei Dodenherdenking

In deze tijd, waar de spanningen om ons heel zo voelbaar zijn, vind ik het extra belangrijk om de confrontatie aan te gaan met ons verleden.

Ik zeg ons, omdat ik doel op de tweede wereld oorlog, die bij veel families zoveel leed heeft achtergelaten. En ook al is het al jaren geleden, voor die families is dat nog steeds een wond, die nooit zal helen.

Ik zeg ook ons, omdat na die verschrikkelijke tijd er ook andere oorlogen zijn geweest waar onze dierbaren naar toe zijn gegaan om voor de vrijheid te vechten. Velen kwamen zeer beschadigd terug, anderen keerden nooit meer terug.

Wederom heel veel verdriet en leed, open wonden en verscheurde families. Een lege stoel aan tafel, die je er steeds op wijst dat je als gezin niet meer compleet bent.

En ik zeg ook ons, vanwege de conflicten die er nu in de wereld gaande zijn, waar ook weer onze helden een stap vooruit zetten, om te vechten voor onze vrijheid.

Het is juist die stap voorwaarts die zulke grote gevolgen kan hebben, om voor jouw en mijn veiligheid in te staan. En nee ik vind dat niet vanzelfsprekend en nee ik begrijp de wereld niet meer.

Elkaar provoceren, steeds de wereld op scherp zetten. Bedreigingen, agressie en een hele hoop onduidelijkheid, onbegrip en angst veroorzaken. Het gebeurt momenteel op alle niveaus en in plaats van te leren van het verleden, lijken de meeste mensen zich niets meer van de geschiedenis te herinneren.

Ik ben naar Kamp Westerbork geweest om de confrontatie aan te gaan. Om stil te staan bij al dat leed in de wetenschap dat dit zomaar weer kan gebeuren met veel meer slachtoffers omdat de wapens nu zoveel moderner zijn geworden.

Ik stond stil bij de gedachte hoe het ooit zover heeft kunnen komen en dat de wereld er pas veel later achterkwam wat er in Nederland gaande was.

Nu zou dat een kwestie van enkele seconden zijn, door de social media als Twitter en Facebook. Dat is wat mij betreft een absoluut voordeel.

Zouden er nu ook nog zoveel van dit soort kampen kunnen bestaan? Zonder dat dit in de wereld echt bekend is?

Barakken waar stapel bedden, drie hoog, drie naast elkaar en zeer nauwe gangetjes daartussen, zonder enige vorm van privacy en eigen bezittingen?

Rijen vol, met ieder hun eigen tijdelijke bewoners.

Bewaakt, achter prikkeldraad geplaatst.

Weet je, ik denk het wel. Ik denk dat er nog steeds heel veel leed is in de wereld en dat de wereldleiders er alles aan zullen doen om dat niet zichtbaar te maken voor de landen om hen heen.

Deze paal verteld het verhaal van kamp Westerbork. De leugens, het verdriet, de ellende, het onrecht maar ook de liefde die er voor elkaar nog steeds werd gedeeld. De bezorgdheid om het thuisfront, om de toekomst maar ook om de minuten die voor hen lagen.

 

Met het inrichten van dit monument is er een belangrijk signaal afgegeven…

Nooit meer een trein met wagons die dit terrein zou kunnen verlaten. Nooit meer deportaties naar gaskamers

Letterlijk STOP!

Ieder steentje vertegenwoordigd een mens, een kind, een slachtoffer wat nooit slachtoffer had mogen zijn, om afkomst, geloof, geaardheid…

Stop met elkaar zoveel leed aan te doen, ga met elkaar het gesprek aan en erken dat er verschillen zijn. Verschillen zijn prima, we kunnen naast elkaar functioneren en hebben elkaar nu keihard nodig om onze rug recht te houden in deze zo snel veranderende maatschappij.

Heb de kracht om een ander het licht te gunnen en de liefde te ervaren.

Ik ben vandaag om 20:00 uur 2 minuten stil, om zo mijn respect te tonen voor hen die hun leven lieten en mij deze vrijheid zo hebben gegund.

Wat doe jij vanavond om 20:00 uur?

Liefs Desiree