Portretten
Portretten of met andere woorden Portretfotografie. Ik doe dat wel eens in opdracht of voor een speciale gelegenheid in combinatie daarvan. Het is niet het onderdeel waar ik mijn brood mee verdien, met als de simpele reden omdat er zo ontzettend veel portretfotografen zijn dat het zout in de pap er niet mee te verdienen is.
En aangezien er bij een ieder toch brood op de plank moet komen heb ik er niet voor gekozen. Niet dat ik het niet kan of dat ik het echt niet leuk vind om te doen. Deze opdracht kwam voorbij en ik dacht, waarom niet. Een mooi mens vastleggen is altijd een feestje en als daar nog wat speciaals mee kan en mag is dat natuurlijk de kers op de beroemde taart.
De plannen besproken, afspraken gemaakt en een datum geprikt, vorige week zondag was het dan zover. De dag van de shoot, studio opgezet en na een beker thee aan de slag gegaan. De afspraak was, de foto moet in kleur en low key. Low Key houdt in dat de achtergrond donker is en de aandacht vooral naar het portret gaat. Met een donker model is daar een dubbele uitdaging in, omdat scherp stellen, ook handmatig best lastig is. Ik vraag dan ook het uiterste van mijn apparatuur en persoonlijk hou ik daar erg van.
Low Key
Waarom Low Key nog meer een must is, omdat dit past bij de uitstraling die deze foto moet hebben. Een beetje barok, een beetje art en toch hedendaags. Na heel wat proeffoto’s met kleding aan, zonder bovenkleding, lingerie grotendeels uit, lichtbron, hoe minimaal dan ook, op de juiste plek gezet. Eindelijk kom ik in de buurt van het plaatje in mijn hoofd. Ik heb de lat nog wat hoger gelegd dan die al lag, kenmerkend voor mijn werk. Ik zoek de expressie, ik zoek een uitstraling die bij het model past maar ook weer niet alledaags is. Ik zoek de schoonheid waarvan ik weet dat die van binnen zit en ik lok deze naar buiten. Een blik, een verlangen, een boosheid, een iets die wij allemaal bezitten maar die ons kwetsbaar maakt en daarom verbergen we het zoveel mogelijk.
Ik ben niet snel tevreden, allerlei hoofddeksels passeren de revue. Zonder vind ik te normaal, sommige zijn te overdreven, sommigen staan gewoon weg het model niet en soms is het net teveel over de top. Continue hou ik de opdracht scherp in mijn gedachten, maar wil ik net een beetje meer.
Het perfecte plaatje
Het is lastig om te krijgen zoals ik het hebben wil. Ik focus mij altijd meer op het model ipv het plaatje in mijn hoofd. Poseren is vermoeiend. We hebben regelmatig een break en ik laat altijd even meekijken naar de foto’s die ik al heb gemaakt en leg uit wat ik er nog op vind ontbreken. Het helpt om betere foto’s te krijgen en daarnaast hebben we natuurlijk ook een hoop lol.
Het begint steeds meer de vorm te krijgen die ik in mijn koppie heb en dat is goed nieuws, hahaha. Maar dat wil niet zeggen dat het makkelijker wordt. Ik probeer nog het een en ander, weer een ander hoofddeksel, weer een andere expressie meer een andere emotie oproepen.
Deze vind ik geweldig maar het mist wat. De expressie is prachtig, de lichthoek is mooi, precies zoals ik het wilde. Maar het is niet wat ik wil. Nou ja, wel wat ik in mijn hoofd had, maar niet zoals ik het wilde hebben voor deze opdracht.
Ook deze foto is meer dan mooi te noemen, juist omdat deze zo donker is, blijft hij uitnodigen om naar te kijken. Mijn lieve fotograaf collega noemt mij plots geen fotograaf meer maar een kunstenaar. Wat jij, Dees, met je camera kan, dat is kunst. Hahaha..ja lief hoor, maar ik zoek net wat anders.
Deze wordt het
Uiteindelijk ga ik weer terug naar het petje, trek ik een kleed om mijn model en probeer ik met mijn grappen en grollen een bepaalde blik los te krijgen.
Precies dit. Waar vroeger donker mensen vaak als minderwaardig werden neergezet, vastgelegd en weggezet wil ik mijn model vooral meegeven dat ze er mag zijn. Ze is een geweldige vrouw, een fantastische partner, een loyale collega en super goed in haar vak. De trots in haar blik, de waardigheid en het feit dat ze er mag zijn dat is wat ik zocht.
Super dank je wel, lieve Letitia voor je engelengeduld, je passie en je kracht hebben deze foto mogelijk gemaakt. Je krijgt natuurlijk een hele mooie afdruk hiervan, in een speciale druk, waar je nog meer tot je recht zult komen.
Want deze foto verdiend een speciale matte afwerking, waardoor het zwarte nog meer gaat leven, de foto bijna een schilderij wordt, door de gelige ondergrond die deze papiersoort heeft. Daarna laat ik hem plakken op een 1mm plaat, zodat de foto strak in de lijst zal komen en niet kan gaan zakken of bobbelen.
Afwerking
Een goed fotovaklaboratorium is een must, communicatie met hen is super belangrijk voor het uiteindelijke resultaat. Want ook al maak ik een mooie foto, als de afdruk slecht is, wordt het een slecht eindresultaat. Deze foto komt in een barok lijst met museumglas, zodat de afdruk optimaal tot zijn recht komt.
Wil jij nu ook een echte Kersten aan de muur, heb je een idee of een leuke opdracht in je hoofd en wil je dat realiseren, mail mij dan en dan kijk ik of ik je daarmee kan helpen.
Liefs, Desiree