‘T Vogelhoff
Wat gaat het hard in de Oostvlietpolder. Natuurgebied ‘ T Vogelhoff gaat steeds meer vorm krijgen. Enorm leuk om te zien, vandaar dat ik u ook nu weer meeneem hier naar toe.
Ondanks dat het gebied nog lang niet klaar is, de dieren hebben daar niet zo heel veel last van. Als de werklui weg zijn, komen ze gewoon weer tevoorschijn.
Het is, zoals ze het noemen, een weidevogelgebied, daarom ziet u ook dat de oevers heel plat zijn gemaakt, zodat de vogels daar makkelijk op en af kunnen en natuurlijk het nodige lekkers kunnen vinden.
En als ik daar dan doorheen loop, de modder tot aan mijn knieën, geniet ik intens van het mooie stukje natuur. De snelweg die er maar een paar meter van af ligt, hoor ik nagenoeg niet meer.
Dit beeld laat duidelijk zien dat er nog heel veel moet gebeuren. De materialen worden zoveel mogelijk hergebruikt, deze berg puin, wat uit het genoeg komt, wordt vergruist en komt weer terug voor de aanleg van de paden.
Het is windstil, de vogels fluiten, ik zie een haas het hazepad kiezen, een muisje valt ten prooi aan een buizerd, ik voel een lach op mijn gezicht. Wat ben ik een bevoorrecht mens dat ik dit alles mag beleven.
Ik loop via het pad naar achteren, ze hebben gekozen voor mooie zichtlijnen, want mijn fotografen hart natuurlijk sneller laat kloppen.
Jeetje wat hebben de mannen weer goed doorgewerkt. Water is voor de weidevogels essentieel, daar wordt dan ook extra aandacht aan besteed.
De aanleg van het nieuwe pad nabij het eiland, met het oude vergruisde puin, wat er een paar weken eerder uit is gehaald.
Juist het pad benadrukt hoe mooi het wordt. Er is gekozen om een aantal oude bomen te laten staan. Voorheen was dit stuk onderdeel van een volkstuinencomplex dus dat geeft een zeer divers beeld.
De oude sloot blijft behouden, daar komt natuurlijk wel een nieuwe brug overheen.
Het eiland is nagenoeg klaar, zo leuk om te zien hoe het zich ontwikkeld.
Ook hier ligt al een nieuwe brug.
De magnolia vol in bloei, wellicht niet gepast in dit gebied, daarover zal er vast discussie zijn, maar wat is het mooi.
Deze schitterende bomen geven nu al een enorme body.
Deze nijlganzen voelen zich al aardig thuis, de eerste kleintjes in het nieuwe gebied!
Terug lopend om naar de andere kant te komen besef ik dat er nog wel heel erg veel moet gebeuren.
Waar eerst weiland lag..komt nu toch iets veel mooiers, maar dat kost tijd.
Ook nu weer een brede sloot.
Ik ben ook zo benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden.
Deze ganzen zijn er altijd, meestal met zijn vijven, eerst gingen ze er steeds vandoor als ik aankwam, tegenwoordig blijk ik geen bedreiging meer en blijven ze rustig p de plek waar ze op dat moment zijn.
En ja, er wordt ook hier nog doorgewerkt met groot materiaal.
En dan mag een mooie zonsondergang natuurlijk niet ontbreken.
Veel liefs,
Desiree
