In het mooie Anholter Sweiss heb ik van de mogelijkheid gebruik gemaakt om wat dieren van dichtbij te observeren. Daarvan is onder andere de wolf die ik zo graag in zijn natuurlijke habitat wil vastleggen er natuurlijk 1 van. Daar leven ze in een afgezet natuurgebied en krijgt de bezoeker de gelegenheid om de wolf van dichtbij te zien en zijn gedragingen in een roedel. Het is niet vergelijkbaar met de vrije natuur, hoewel ze aan mensen gewend zijn en niet schuw zijn gedragen zij zich ten op zichte van elkaar niet heel erg veel anders dan in het wild, naar mijn idee dan he.
Indrukwekkend was het zeer zeker, hun geur en geluid onmiskenbaar in mijn geheugen gegrift en de blik in de ogen onderzoekend of ik een potentiële prooi of dat ik een gevaar was maakte een indruk op mij.
Ik kan niet wachten om naar Duitsland af te reizen en daar mijzelf in de bossen terug te trekken en ze in het wild mee te mogen maken. Wat een enorm heftige ervaring zal dat zijn.
Zo ook de beren, die op mijn lijstje staan om in hun natuurlijke omgeving te mogen mee maken, waren daar breed vertegenwoordigd. Al heeft dat een andere reden, want hier, in het berenbos worden mishandelde en voor de toeristen gehouden beren opgevangen. wetende dat ze een zwaar leven hebben gehad, kijk ik er ongewild toch met andere ogen naar.
En hoewel ik onder de indruk ben dat een dik bot in 1 beet zomaar in tweeën splijt maakt het mij niet echt bang. Al bedenk ik mij direct dat als je met je hoofd in een berenbek terecht komt hij met 1 beet dus de schedel snel kapot heeft en de overlevingskans nul is.
Maar zo slapend in het gras, zou je zomaar kunnen denken dat er geen gevaar dreigt. Veel mensen maken ook die fout, een wild dier niet als dusdanig beschouwen, maar een wild dier zal nooit een huisdier kunnen zijn omdat simpelweg de gedragingen niet passen bij wat wij mensen gewend zijn.
Want deze wilde kat kan er dan wel net zo lief uitzien als onze eigen huis katten, aan zijn bek kun je zien dat het net wat grover is allemaal en deze dieren zijn niet om te aaien en te knuffelen want ze vallen ook mensen aan als ze zich bedreigt voelen en ze kunnen je enorm heftig toetakelen.
Zo ook deze ogenschijnlijke rustige lynx is niet voor de poes, dit is nog een kitten, moeders is nog een pittige maat groter en ja, ze lijkt zo lief, maar een prooi denkt daar toch heel anders over. En met 1 sprong tegen je aan van een volwassen Lynx, lig je toch al snel languit en ben je nergens meer.
Over het wilde zwijn hoef ik je waarschijnlijk niet veel te vertellen, deze ben ik al meerdere malen in de natuur tegengekomen en daar wil je ook niet echt ruzie mee krijgen kan ik je melden.
Met 1 bonk spieren van ruim 100 kilo begin je ook niet zo veel en geloof het of niet, deze kunnen behoorlijk hard rennen en ze wijken niet zomaar uit. Bang voor mensen zijn ze als ze kleintjes hebben zeer zeker niet, gepaste afstand is ook hier aan te bevelen.
En dan het mooie edelhert, wat ik regelmatig tegenkom. Altijd even indrukwekkend en ook al ligt hij hier schijnbaar rustig ze zijn ten alle tijden zeer alert.
En wat een mooi gewei heeft deze.
De wasbeer lijkt met een enorm groot knuffelgehalte het ultieme huisdier, maar als je weet dat een eikeltje met een keer bijten doormidden is, weet je waarschijnlijk wat er met je vinger kan gebeuren als die in zijn bek komt.
Al moet ik zeggen, het was een genot om bij deze dieren te blijven kijken.
Voor mij was deze dag een leerzame en een brug naar een nieuw avontuur. Al zal ik mij nog verder moeten verdiepen in het dieren leven en de gebieden waar ze kunnen overleven. Ik ben blij dat ze er zijn en ons leven zo kunnen verrijken. Ook een natuurpark die deze dieren zoveel mogelijk in hun waarde laat doet mij heel erg goed. Alle dieren zagen er zeer gezond en goed doorvoerd uit, iets wat zeer zeker niet overal het geval is en ik durf hardop te zeggen dat ik enorm heb genoten van deze prachtige ervaring.
Op naar de wildbeleving.
Liefs, Desiree
