Ik heb er lang over nagedacht om ook iets met huisdieren te gaan doen. Dieren zijn onvoorspelbaar en houden meestal niet zo van dat geflits en dat maakt het een stuk lastiger om ze leuk op de foto te krijgen. Maar aan de ander kant, ik ben gek op dieren en de dieren meestal ook op mij. Dus dacht ik…laat ik het eens proberen.
Mijn lieve kater Simba heeft voor mij model gestaan. Niet dat hij gek is op de camera, in tegendeel zelfs. Maar verleid met heel veel knuffels en positieve aandacht wilde hij toch wel meewerken.
Ik wilde bij hem een zwarte achtergrond, omdat ik deze serie in zwart wit wilde maken. Hij heeft het nodige zwart in zijn vachtje dus vond ik dat wel een tof idee.
Daarnaast wilde ik hem op een andere manier vastleggen, niet zoals ik dat normaal gesproken doe.
Alle spullen ondertussen klaar gezet en jawel hoor, met heel veel geduld en knuffels kunnen we beginnen.
Duidelijk is direct het verschil. Op deze foto ziet hij eruit zoals ik hem steeds zie, dat lieve kleine katertje, al is hij al een paar jaar oud, hij blijft mijn kleine jongen. Komt ook omdat hij nog steeds dat kittenpiepje maakt als ik hem roep.
En ook zo lief, als ik wat tegen hem zeg, piept hij altijd terug. Nee, hij miauwt niet echt…het is meer een piepje…vandaar dat ik hem vaak piepert noem.
Omdat in de lens kijken lastig is voor een dier en zeker ook de focus langer dan 1 seconde vast te houden, is het zaak om van te voren goed over alle instellingen te hebben nagedacht, want snel fotograferen is een must.
Omdat ik foto’s maak in zijn eigen omgeving, is hij, ondanks alle apparatuur, redelijk op zijn gemak. Dat scheelt.
Net een ander soort belichting, geeft duidelijk ook een heel ander soort foto.
Ik vind oogcontact altijd wel heel mooi op de foto, maar een starende blik raakt mij ook enorm.
Simba heb ik genoemd naar het kleine welpje in The Lionking. Gewoon omdat hij daar echt op leek toen hij nog maar een paar dagen oud was. Ik heb hem zien opgroeien. Hij woonde bij zijn moederen de paardenstal en steeds als hij mij aan hoorde komen, kroop hij onder zijn broertjes en zusjes uit en ging, zo dapper als hij was, voor de grote stal deur op mij wachten.
Nooit een miauwtje, alleen maar hoopvol omhoog kijken. Ik smolt steeds weer. En omdat hij nu mijn eigen leeuw is…heb ik natuurlijk ook een hele stoere foto van hem gemaakt.
Want geloof me, buiten verdedigd hij zijn terrein en transformeert hij van dat kleine jongetje in een pittige kater, die menig ander dier duidelijk laat zien dat er niet te spotten valt. Een enorm geluid komt er uit hem, waarvan ik zelfs onder de indruk raak…is dat mijn jongen? Ja duidelijk.
U ziet, een mooie reeks foto’s van uw huisdier is zeker mogelijk. U samen met uw dier is uiteraard bespreekbaar.
Lieve Piepert,
dank je wel, wat deed je goed en wat ben ik toch dol op je.
Liefs, Desiree